Abstract Full Text Similar Articles

İstanbul Üniversitesi Onkoloji Enstitüsü, Radyasyon Onkolojisi BD. 1985-1995 yılları arasında radikal radyoterapi ile tedavi edilen I-IVA evresinde 154 serviks kanseri tanılı hasta, toplam tedavi süresinin uzamasının ve eksternal radyoterapi süresince verilen araların pozisyonunun tedavi sonuçlarına etkisini araştırmak üzere retrospektif olarak incelenmiştir. Tüm hastalara 50 Gy/28 fraksiyonda eksternal radyoterapi (ERT) ve ardından 20 Gy intrakaviter brakiterapi (BT) uygulanmıştır. ERT süresince verilen araların pozisyonları 4 kategoride değerlendirilmiştir: verilen ara tedavi süresinin 1/3 başında ise erken ara; 1/3 ortasında ise orta ara; 1/3 sonunda ise geç ara; tedavi boyunca birkaç kez ise dağınık ara olarak isimlendirilmiştir. Tedavi aralarının süreleri uzadıkça genel sağkalımda (GS) istatistiksel olarak anlamlılığa yakın (P=0.06), lokal hastalıksız sağkalımda (LHS) istatistiksel olarak anlamlı (P=0.03) azalma ve lokal yinelemede (Ly) istatistiksel olarak anlamlılığa yakın (P=0.06) artma görülmüştür. Yapılan değerlendirmede ERT süresince verilen aranın pozisyonunun GS(P=0.00), LHS (P=0.00) ve LY'yi (P=0.02) tedavi süresinin uzamasından daha anlamlı olarak etkilediği görülmüştür. Tedavi sonuçları, ara bulunmayanlar ile ortada ara verilenlerde benzerdir, (sırasıyla GS %74.6, %79; LHS %77.3, %75.4; LY %22, %22). En kötü değerler ise geç ve dağınık arada görülmüştür (sırasıyla GS %20, %27 .5; LHS %40, %24; LY %52, %57). Bu retrospektif çalışmada tedaviye ara verilmesinin ve aranın pozisyonunun sağkalım ve Iokal yineleme üzerine olumsuz etkileri tesbit edilmiştir. Keywords :