TURKISH JOURNAL OF ONCOLOGY 1990 , Vol 5 , Num 3 - 4
O S SARDAŞ, OSMAN İLHAN, HALUK KOÇ, HAMDİ AKAN, MERAL BEKSAÇ, Ö ARSLAN
A.Ü.T.F. İbn-i Sina Hast. Hematoloji-Onkoloji BD

Summary

Çalışmaya toplam 16 akut lösemi olgusu alınmış olup, 7 refrakter veya erken nüks gösteren Akut Nonlenfoblastik Lösemi (ANLL). erken nükslü3 Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL) olgusuna mitoksantron (MİTOX) 12 mg/m2/iv/gün X 5 + Etoposid (ETOP) 100 mg/m2/iv/gün X 5 ile 4 refrakter veya erken relaps gösteren ANLL, 1erken relaps gösteren ALL, 1 Kronik Myelositer Lösemi Blastik Kriz (KMLBK) olgusuna MITOX 10 mg/m2/iv/üin X 4 + yüksek doz sitozin arabinozid (YD ARA-C) 2 gr/m2/12 saatte bir/iv/gün X 4 uygulandı. MITOX + ETOP alan ANLL olgularının 3'ünde (% 43) tam remisyon (TR),2'sinde(% 28) kısmi remisyon (KR) elde edildi. 3 ALL olgusunun hiçbirinde remisyon sağlanamadı. MİTOX + YD ARA-C alan ANLL olgularının 2'inde (% 50) TR, 1'inde (%25) KR, yine KMLBK olgusunda KR elde edildi. ALL olgusunda ise remisyon sağlanamadı. Ortalama remisyon süresi 4.5 (2-10) aydı. Ciddi myelo süpresyon olguların hepsinde görüldü. Non hematolojik toksisite olarak en çok bulantı, kusma, stomatit, diare ve hepatik disfonksiyon görüldü. Her iki rejimde de toksisiteler benzer sonuçta idi. Sonuç olarak MITOX + ETOP ve MITOX + YD ARA-C ile yüksek oranda cevap sağlanmakta olup, uygulanan supportif tedavi ile oluşabilecek komplikasyonlar sınırlı tutulabilmektedir. Yalnız hangi tedavi seçeneğinin daha iyi olduğuna karar verebilmek için zamanın erken, hasta sayısının henüz sınırlı olduğu düşüncesindeyiz.