Yüksek gradlı glial tümör tanısıyla adjuvan radyoterapi alan hastaların demografik özelliklerinin, genel sağkalımlarının ve prognoza etki eden faktörlerinin incelenmesi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Ocak 2003-Aralık 2007 tarihleri arasında yüksek gradlı glial
tümör tanısıyla radyoterapi uygulanan 128 (81 erkek, 47 kadın)
erişkin hasta verileri geriye dönük olarak incelendi. Patolojik
tanı almış hastalar %98 oranındaydı ve bu hastaların
%46'sına (n=58) total eksizyon, %34'üne (n=43) subtotal eksizyon
ve %14'üne (n=18) biyopsi yapıldı. Grad 3 hastalarda
ortanca yaş 46, grad 4 hastalarda ortanca yaş 53 olarak bulundu.
KPS ≤70 olan hastalar %40 (n=50) oranındaydı. Temozolamid,
GBM tanılı hastaların 16'sında eş zamanlı, 14'ünde
adjuvan olarak verildi.
BULGULAR
Ortanca takip süresi 12 ay (1-80) olan tüm hasta grubunda bir
ve üç yıllık genel sağkalım sırasıyla %44.5 ve %15.3'tü. Grad
3 hastalarda ortanca sağkalım 21 ay, grad 4 hastalarda ortanca
sağkalım dokuz aydı. Yaşın 50'nin altında olması (p=0.002),
biyopsiye oranla total ve subtotal rezeksiyon yapılmış olması
(p<0.001) ve cerrahi öncesi KPS'nin 70'in üstünde olması
(p<0.001) iyi prognostik özellik taşımaktaydı. Temozolamidin eş
zamanlı ve/veya adjuvan verilmesi grad 4-GBM tanılı hastalarda
sağkalımı önemli oranda pozitif etkilemişti (p=0.02 ve p<0.001).
SONUÇ
Çalışmamızda yaş, rezeksiyon genişliği ve KPS sağkalıma etki
eden faktörler olarak bulunmuştur. Eş zamanlı ve/veya adjuvan
temozolamid az sayıda GBM tanılı hastada kullanılmış olsa da
bu hastalarda sağkalım üzerine olumlu katkı sağladı.